Στη χθεσινή πολύ μεγάλη συγκέντρωση του «Μετώπου της Αριστεράς» στο Παρίσι: Μ’ αναφορές στην «Άνοιξη των λαών (1848)» και στην «Παρισινή Κομμούνα (1871)», και εκδήλωση συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, η ομιλία του υποψηφίου στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, Ζαν Λυκ Μελανσόν….
Να ξεκινήσουν οι Γάλλοι με την ψήφο τους «την Άνοιξη των λαών της Ευρώπης» ζήτησε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν στην προεκλογική συγκέντρωση του Μετώπου της Αριστεράς χθες την Κυριακή στη Βαστίλλη. Ο Μελανσόν ηγήθηκε ενός αναπάντεχα υψηλού αριθμού Γάλλων -120.000 κατά τις εκτιμήσεις- σε μία μεγάλη πορεία από την πλατεία Νασιόν έως τη Βαστίλλη.
Η κεντρική λεωφόρος πλημμύρισε με κόκκινες σημαίες και συνθήματα μιλούσαν για εξέγερση προκειμένου να θεσμοθετηθεί η «Έκτη Γαλλική Δημοκρατία» και «ο κόσμος της δίκαιης κατανομής να αντικαταστήσει τον κόσμο της διαίρεσης».
«Ανοίξτε επιτέλους με τη ψήφο σας τη σχισμή μέσα από την οποία θα περάσει στη συνέχεια η ψήφος των Ελλήνων και αργότερα τον Οκτώβριο η ψήφος των συντρόφων μας Γερμανών που υποφέρουν από τα θαύματα του υποτιθέμενου φιλελεύθερου μοντέλου» δήλωσε στο πλήθος ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος καταγράφει συνεχή άνοδο στις δημοσκοπήσεις.
Στην ομιλία του, στην πλατφόρμα που είχε στηθεί έξω από την όπερα ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, αναφέρθηκε ευθύς εξ’ αρχής στα σύμβολα και στις ιστορικές αναφορές.
Η χθεσινή 18η Μαρτίου είναι ημέρα με ιδιαίτερο συμβολισμό για τη μνήμη των Παριζιάνων. Είναι η επέτειος της Κομμούνας των Παρισίων, της λαϊκής εξέγερσης της εργατικής τάξης που σε τοπικό επίπεδο κατόρθωσε να πάρει στα χέρια της την εξουσία για 72 μέρες από τις 18 Μαρτίου έως τις 28 Μαϊου του 1871.
Κάνοντας αναφορά στην Κομμούνα, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν ανήγγειλε την «επιστροφή στην πολιτική σκηνή του γαλλικού λαού των επαναστάσεων και των εξεγέρσεων», έτοιμου «να ανοίξει το ρήγμα που περιμένει όλη η Ευρώπη».
Εν μέσω καταιγισμού χειροκροτημάτων από την πλατεία της Βαστίλλης έστειλε θερμό χαιρετισμό «στον ελληνικό λαό που υποφέρει», καθώς και στους λαούς της Ισπανίας και της Πορτογαλίας «που υφίστανται τη δικτατορία της τρόικα». «Σας καλώ», είπε απευθυνόμενος στο πλήθος, «να ξεκινήσουμε την Άνοιξη των λαών της Ευρώπης. Ανοίξτε επιτέλους με τη ψήφο σας τη σχισμή μέσα από την οποία θα περάσει στη συνέχεια η ψήφος των Ελλήνων και αργότερα τον Οκτώβριο η ψήφος των συντρόφων μας Γερμανών που υποφέρουν από τα θαύματα του υποτιθέμενου φιλελεύθερου μοντέλου».
«Είμαστε η κόκκινη σημαία και το κόκκινο της σημαίας», πρόσθεσε, «είμαστε το χέρι αλληλεγγύης που μεταδίδει την ενέργειά του. Θα μετατρέψουμε αυτές τις εκλογές σε εξέγερση πολιτών. Είναι υποχρέωση του γαλλικού λαού να εξεγερθεί για να βάλει ένα τέλος στη δημοκρατική μοναρχία».
(το κείμενο από το in.gr)
-Μικρά αποσπάσματα από παλιότερες δημοσιεύσεις μου…
-“Η άνοιξη των λαών, 1848”
Τι προκάλεσε την έκρηξη; Με τα λόγια του ίδιου του Μαρξ: « Η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τις βουλές είχε άμεσο συμφέρον στην καταχρέωση του γαλλικού κράτους. Το κρατικό έλλειμμα ήταν το κατ’ αυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι άλλο έλλειμμα. Ύστερα από κάθε τέσσερα- πέντε χρόνια κι από ένα δάνειο. Και κάθε δάνειο πρόσφερε στη χρηματική αριστοκρατία μια καινούρια ευκαιρία να κατακλέβει το κράτος που κρατιόταν τεχνικά στο χείλος της χρεοκοπίας- και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με τους τραπεζίτες κάτω από τους πιο δυσμενείς όρους…», (σημείωση δική μου: ωσάν να περιγράφει επακριβώς τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας!).
Και συνεχίζει ο Μαρξ: «…Η αρρώστια της πατάτας και οι κακές σοδειές του 1845 και του 1846 μεγάλωσαν τον γενικό αναβρασμό στο λαό. Η ακρίβεια του 1847 προκάλεσε στη Γαλλία, όπως και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ευρώπη, αιματηρές συγκρούσεις. Μπρος στα αναίσχυντα όργια της αριστοκρατίας του χρήματος, είχαμε την πάλη του λαού για τα στοιχειώδη τρόφιμα! Στο Μπιζανσέ εκτελούσαν τους εξεγερμένους από την πείνα, ενώ στο Παρίσι η βασιλική οικογένεια αποσπούσε από τα δικαστήρια παραχορτασμένους λωποδύτες. (…)
Το δεύτερο μεγάλο οικονομικό γεγονός που επέσπευσε το ξέσπασμα της επανάστασης ήταν η γενική εμπορική/βιομηχανική κρίση στην Αγγλία το φθινόπωρο του 1847, με τις χρεοκοπίες των μεγαλεμπόρων αποικιακών προϊόντων του Λονδίνου, που τις ακολούθησαν κατά πόδας οι πτωχεύσεις των γεωργικών τραπεζών και το κλείσιμο των εργοστασίων στις εγγλέζικες βιομηχανικές περιοχές…».
Ο ξεσηκωμός των φτωχών των πόλεων δεν ήταν απλώς μια στάση, αλλά, γράφει ο Χόμπσμπαουμ, ήταν υλοποιημένο μπροστά τους το «φάσμα του κομμουνισμού», ο φόβος του προλεταριάτου. Οι φτωχοί εργαζόμενοι, ειδικά των πρωτευουσών της δυτικής και της κεντρικής Ευρώπης, δημιούργησαν αυτό το εξεγερσιακό κύμα που σάρωσε όλη την ήπειρο το 1848 και έμεινε στην ιστορία ως η «άνοιξη των λαών».
(Περισσότερα για την «Άνοιξη των Λαών το 1848» σε παλιότερη δημοσίευσή μου εδώ…)
Η «Παρισινή κομμούνα, 1871»…..
Ο λαός του Παρισιού δεν έφτιαξε κυβέρνηση, αλλά κάτι πιο ένδοξο, κάτι που τρέμουν παντού οι κυβερνήσεις, μία κομμούνα, τη συλλογική ενέργεια του λαού. Ήταν η Κομμούνα του Παρισιού»! Οι άνθρωποι συναντιόντουσαν όλο το 24ωρο σε κάθε σημείο του Παρισιού σε ομάδες κι έπαιρναν κοινές αποφάσεις, ενώ η πόλη ήταν περικυκλωμένη από το γαλλικό στρατό. Το Παρίσι υπήρξε η πρώτη ελεύθερη πόλη στον κόσμο. Το πρώτο ανεξάρτητο κρατίδιο, σ’ έναν κόσμο τυραννίας! Η Κομμούνα υπήρξε το πρώτο νομοθετικό σώμα στην ιστορία στο οποίο εκπροσωπούνταν οι φτωχοί. Οι νόμοι που ψηφίζονταν ήταν για κείνους. Κατάργησε τα χρέη τους, ανέστειλε την καταβολή των ενοικίων, υποχρέωσε τα ενεχυροδανειστήρια να τους επιστρέψουν τα πιο απαραίτητα υπάρχοντά τους. Οι ηγέτες της αρνήθηκαν να ορίσουν για τους εαυτούς τους μισθούς ψηλότερους από τους μισθούς των εργατών.
(Περισσότερα για την Κομμούνα του Παρισιού σε παλιότερη δημοσίευσή μου εδώ….)
</a
Λόγος Παράταιρος 