«Το σπαρακτικό τραγούδι του πρόσφυγα» και «Το προσφυγικό μπλουζ»…

*Ένα Σύρος πρόσφυγας μόλις πάτησε το πόδι του σε ελληνικό νησί ξεκινάει ένα σπαρακτικό τραγούδι για όσα έχει βιώσει ο ίδιος και οι συμπατριώτες του. Μια έκκληση προς τη θάλασσα να σταματήσει τα κύματά της.

 

-Οι σπαρακτικοί στίχοι του τραγουδιού:

«Αχ θάλασσα δώσε μας αγάπη. Κοίτα τι μας συνέβη. Μη στέλνεις τα κύματά σου εναντίον μας. Είμαστε σύριοι. Στ’ ορκίζομαι η ιστορία μας είναι λυπητερή. Δεν θα το πιστέψεις αλλά τα δάκρυά μας μπορούν και σένα να πνίξουν. Τόσο πολύ κλάψαμε. Δεχτήκαμε όλους τους ανθρώπους με ευγένεια κ αγάπη. Αλλά όταν πέσαμε μας πρόδωσαν. Κανείς δεν έκλαψε για μας. Αχ, σήμερα όλος ο κόσμος μας εγκατέλειψε. Αχ θάλασσα σταμάτα τα κύματα. Υπάρχουν παιδιά στις βάρκες που είναι οι αναμνήσεις μας. Είναι οι ζωές μας σε αυτές τις βάρκες. Τα παιδιά μας έχασαν την παιδικότητά τους στα κύματά σου. Και αυτά σκότωσαν τα παιδιά μας. Αχ θάλασσα άσε τα κύματά σου να μας λυπηθούν και να μας φροντίσουν σαν μητέρα»

 

 

-Γ.Χ. Ώντεν, «Προσφυγικό μπλουζ»…

 

«Έστω πως η πόλη αυτή έχει δέκα εκατομμύρια ψυχές,

Κάποιοι ζουν σε μέγαρα, κάποιοι σε καταπακτές:

Μα δεν υπάρχει τόπος για μας, αγάπη,

μα δεν υπάρχει τόπος για μας.

 

Κάποτε είχαμε πατρίδα και τη νομίζαμε μοναδική,

Μες το χάρτη όποιος κοιτάξει κάπου θα τη βρει:

Δεν μπορούμε να πάμε τώρα εκεί, αγάπη,

δεν μπορούμε να πάμε εκεί τώρα.

 

Στο κοιμητήρι του χωριού ο γέρο ίταμος φυτρώνει,

Κάθε που μπαίνει η άνοιξη ανθεί και ξανανιώνει:

Τα παλιά διαβατήρια όμως όχι, αγάπη, τα παλιά διαβατήρια όμως όχι.

 

Είπε ο πρόξενος κτυπώντας το τραπέζι νευρικός:

«Αν δεν έχεις διαβατήριο, είσαι τυπικά νεκρός»:

Αλλά εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί, αγάπη, εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί.

 

Πήγα σε μία επιτροπή, μου προσφέραν να καθίσω

Ευγενικά μου ζήτησαν του χρόνου να ξαναγυρίσω:

Μα που να πάμε σήμερα, αγάπη, που να πάμε σήμερα;

 

Σε μία δημόσια συγκέντρωση πρόσεξα τον ομιλητή:

«Αν τους αφήσουμε να μπουν, θα μας κλέψουν το ψωμί»

Για σένα και για μένα μιλούσε, αγάπη, για σένα και για μένα μιλούσε.

 

Λες και άκουσα το αστροπελέκι στα ύψη να βρυχιέται

Πάνω απ’από την Ευρώπη ο Χίτλερ, «Να πεθάνουν», καταριέται

Εμάς είχε στο νου, αγάπη, εμάς είχε στο νου.

 

Είδα ένα κανίς, φόραε ζακέτα με καρφίτσα κουμπωμένη

Είδα την πόρτα ανοιχτή και μια γάτα να μπαίνει

Μα δεν ήσαν Γερμανοεβραίοι, αγάπη, δεν ήσαν Γερμανεβραίοι.

 

Τράβηξα για το λιμάνι, στάθηκα στην προκυμαία,

Είδα τα ψάρια να κολυμπούν, ήσαν σαν πάντα ελεύθερα:

Μόνο τρία μέτρα μακριά μου, αγάπη, μόνο τρία μέτρα μακριά μου.

 

Περπάτησα στο δάσος, είδα στα δέντρα τα πουλιά

Πολιτικούς δεν είχανε και κελαηδούσανε γλυκά:

Δεν ήταν ανθρώπινη φυλή, αγάπη, δεν ήταν ανθρώπινη φυλή.

 

Στ’όνειρό μου είδα ένα κτίριο με χίλιους ορόφους,

Με πόρτες και παράθυρα για χιλιάδες ανθρώπους

απ’όλα αυτά δικό μας, αγάπη, τίποτα απ’όλα αυτά δικό μας.

 

Στάθηκα σε μια πεδιάδα και γύρω έπεφτε χιόνι

Έναν ολόκληρο στρατό έβλεπα να ζυγώνει:

Εμάς τους δυο ψάχναν, αγάπη, εμάς τους δυο.»

(από το βιβλίο,  «Πένθιμο μπλουζ»)

Φλεβάρης 2016:Καλό μήνα με το ποίημα του μήνα: «Φλεβάρη, αδελφέ μου»…

-Νίκος Πενταράς, «Φλεβάρη, αδερφέ μου»

«Φλεβάρη αδελφέ μου,
μέσ’ απ’ την αδικία
που μας γέννησε,…
το κούρσεμα των ημερών
και των στιγμών μας
που Κουτσοφλέβαρο πάνω
Κουτσοφλέβαρο κάτω
σ’ ανεβοκατεβάζουν ειρωνικά
κι εσύ να τους απαντάς
πότε με διαμαρτυρίες καταιγίδες
και πότε με τις παγωμένες
νιφάδες της σιωπής σου
έλα, άπλωσε τ’ ανθισμένα
σαν τις μυγδαλιές σου χέρια
να σε πάρω και να πάμε
να χτυπήσουμε ξανά
του χρόνου την πόρτα
και να του ζητήσουμε
επιτακτικά τούτη τη φορά,
να μας επιστρέψει
τις κουρσεμένες μέρες
και στιγμές μας.
Έλα…»
(N.Π. «Σε φόντο φθινοπωρινό»)

*Καλή χρονιά!.. -Άννα Αχμάτοβα, «Μπαλάντα της Πρωτοχρονιάς»…

-Άννα Αχμάτοβα, «Μπαλάντα της Πρωτοχρονιάς»

Και το φεγγάρι που έπληττε στα σύννεφα
Έριξε στο δωμάτιο μια σκυθρωπή ματιά.
Έξι σερβίτσια υπάρχουν στο τραπέζι.
Και μια θέση είναι κενή.
Είμαστε ο άντρας μου, οι φίλοι μου κι εγώ
Που γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά.
Τι είναι αυτό το αίμα στα δάκτυλά μου
Γιατί καίει τόσο το κρασί, σαν δηλητήριο;
Κατανυκτικός, ανέκφραστος, ο οικοδεσπότης
Υψώνει το ποτήρι του:
«Πίνω στα αγαπημένα μας ξέφωτα, στη γη
Όπου είμαστε όλοι θαμμένοι».
Ύστερα ένας απ’ τους φίλους μου,
με το βλέμμα στραμμένο στο πρόσωπό μου
Θυμάται ένας θεός ξέρει τι
Κι αναφωνεί: «Ας πιούμε στα τραγούδια της
Όπου είμαστε όλοι ζωντανοί!»
Μα ένας τρίτος που τα πάντα αγνοούσε
Όταν έφυγε από τον κόσμο
Απαντώντας στις σκέψεις μου, μουρμούρισε:
«Ας μην ξεχάσουμε να πιούμε
Στην υγειά εκείνων που δεν βρίσκονται ακόμη μαζί μας».
(Άννα Αχμάτοβα, 1923 , «Το αγριοτριαντάφυλλο ανθίζει και άλλα ποιήματα», μετάφραση: της Μαριόν Γκραφ και της Ζοζέ – Φλορ Ταπί)

Προκλητικοί καναλάρχες!… Προήγαγαν, λέει, τηλεοπτικά τον πολιτισμό και την πολυφωνία!… Ή σκας στα γέλια ή εξοργίζεσαι!!!…

Διαβάζουμε και ανατριχιάζουμε την ανακοίνωση των καναλαρχών για τα είκοσι πέντε χρόνια της «ελεύθερης τηλεόρασης»:
«Η ιδιωτική τηλεόραση συνέβαλε στην πολυφωνία, προήγαγε τον πολιτισμό, κράτησε συντροφιά σε πολλούς συνανθρώπους μας σε δύσκολες στιγμές. Και κατήργησε μια μονοδιάστατη θέαση των πραγμάτων, που μέχρι τότε υπήρχε.»
Ποιον ακριβώς πολιτισμό παρήγαγαν οι ξεδιάντροποι καναλάρχες; Μήπως αυτόν της ρουφιανιάς, της ιδιοτέλειας, της διαπλοκής;
Να μας συμπαθάνε οι καναλάρχες αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι με τις επιλογές τους που έχουν καταστρέψει κάθε ίχνος πολιτισμού, κάθε ικμάδα του.
Λέξη βεβαίως για τα δάνεια, τις απολύσεις, τους παχυλούς μισθούς των πρόθυμων της δημοσιογραφίας, που αυξάνονται και πληθύνονται (οι πρόθυμοι, όχι οι μισθοί), τη διαπλοκή με το Δημόσιο, τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας για τους μικρούς του ρεπορτάζ (που αν επιδείξουν την κατάλληλη προθυμία, θα γίνουν κάποτε και αυτοί μεγάλοι) και πολλά ακόμη που δεν περιποιούν τιμή, τουλάχιστον στην προαγωγή του πολιτισμού.
Διότι, πολιτισμός δεν είναι δύο φτηνές εκπομπές για το δημοτικό τραγούδι ή ένα δίλεπτο στο τέλος κάθε δελτίου των κεντρικών ειδήσεων για θεατρικές παραστάσεις ή κάποια συναυλία· είναι κάτι πολύ πιο βαθύ, που οι καναλάρχες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και μας παρουσιάζουν την ευτέλεια του life style, την παραπληροφόρηση, τη μονοδιάστατη «πολυφωνία», τις «σεφερλίδηκες» εκπομπές τους σαν πολιτισμό!
«Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν»!!!!

Το γελοίον της αντιπολίτευσης!…

Είναι μάταιο να αναζητεί κανείς λογική στη στάση των κομμάτων της μνημονιακής αντιπολίτευσης που ενώ ψήφισαν το μνημόνιο, λένε σήμερα ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα που περιλαμβάνονται στη συμφωνία.
Το ίδιο μάταιο είναι να προσπαθήσεις να βγάλεις άκρη με τη συμπεριφορά ορισμένων δημοσιολόγων οι οποίοι πριν από τη συμφωνία καλούσαν έμπλεοι πανικού τον Τσίπρα να υπογράψει ό,τι να ’ναι για να μη μας διώξουν οι εταίροι από την ευρωζώνη και τώρα του ασκούν κριτική για σκληρή και ανάλγητη πολιτική.
Η τακτική όμως αυτή τους γελοιοποιεί γιατί δεν έχουν σοβαρές απαντήσεις σε δύο κρίσιμα ερωτήματα:
● Και τα τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) μιλούσαν προεκλογικά για την ανάγκη εθνικής συνεννόησης και ευχαρίστως θα συμμετείχαν σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα ψήφιζαν αυτά τα μέτρα ή παρόμοια, αφού ισοδύναμα δεν έχουν παρουσιάσει, αν και είχαν υποσχεθεί πως θα το κάνουν;
● Το προηγούμενο διάστημα μας είχαν τριβελίσει τ’ αυτιά ότι έβαλαν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό, δημαγωγία, τυχοδιωκτισμό επειδή έλεγε «όχι» σε όλα. Τώρα τι συμβαίνει; Εζήλωσαν τη δόξα του αντιπάλου τους και θέλουν να γίνουν σαν τα μούτρα του; Ή μήπως έχουν μετανιώσει (τα δύο απ’ αυτά, δηλαδή η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ) για τα προηγούμενα μνημόνια που έφεραν και εφάρμοσαν και επιθυμούν να τραβήξουν άλλο δρόμο; Αν συμβαίνει αυτό, περιμένουμε να το δηλώσουν καθαρά και δημοσίως. Διαφορετικά θα είναι υπόλογα για χυδαίο οπορτουνισμό και ο κόσμος δεν πρόκειται να τα πιστέψει!

ΣΥΡΙΖΑ: «Μια ζωντανή σπίθα»…

Ïìéëßá ôïõ ÁëÝîç Ôóßðñá óôï Óýíôáãìá óôçí êåíôñéêÞ ðñïåêëïãéêÞ óõãêÝíôñùóç ôïõ ÓÕÑÉÆÁ ôçí ÐáñáóêåõÞ 18 Óåðôåìâñßïõ 2015.
(EUROKINISSI/ÃÉÁÍÍÇÓ ÐÁÍÁÃÏÐÏÕËÏÓ)

Γράφει κάπου ο Ραούλ Βάνεγκεμ: «Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει γίνει μια άτυπη δικτατορία. […] Ο φετιχισμός του χρήματος έχει πνίξει από τις στάχτες του τις τελευταίες φλόγες της ταξικής συνείδησης και πλέον απειλεί να σβήσει τις τελευταίες ζωντανές σπίθες της ανθρωπότητας» (από το «Μήνυμα σε αυτούς που αγωνίζονται»).
Έτσι φαντάζει και η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: σαν μια (τελευταία;) ζωντανή σπίθα της αξιοπρέπειας του κοινωνικού κράτους, της ίδιας της δημοκρατίας. Είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε και πρέπει να πετύχουμε! Ειδάλλως οι πολιτικές ύαινες, τα κοράκια της διαπλοκής και της διαφθοράς, καραδοκούν…
Και γι’ αυτό βγαίνουν απ’ τα ρούχα τους οι άτεγκτοι, χρηματόδουλοι Ευρωπαίοι (μας) με την κυβέρνηση Τσίπρα! Επειδή άναψε τη σπίθα της ελπίδας στις καρδιές του ελληνικού λαού αλλά κι όλων των αριστερών, δημοκρατών, προοδευτικών της Ευρώπης!
Δε χρειαζόμαστε μόνο μια ελληνική Αριστερά αλλά κυρίως μια ευρωπαϊκή Αριστερά για τις μεγάλες προοδευτικές δομικές αλλαγές της πολιτικής και της κοινωνίας…
Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το πρώτο ρήγμα στον ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη «κόλαση» για τους λαούς. Και ήδη η «ζωντανή σπίθα» έγινε κτήμα πολλών ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων και κινημάτων…. Αλλά για να ‘μαστε πραγματιστές «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» ακόμη!

-Ο ΣΥΡΙΖΑ και το μνημόνιο:

Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τους σκληρούς όρους της συμφωνίας με τους δανειστές βεβαίως. Μπορεί όμως να προβλέψει με σχετική ακρίβεια δυο πράγματα. Πρώτον, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα κάνει ό,τι μπορεί, θα διαπραγματευτεί, θα μηχανευτεί, θα σκιστεί, για να περάσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα, για τους μη έχοντες τουλάχιστον, τα επώδυνα. Και, δεύτερον, ότι η ασφυξία από το κολάρο των δανειστών θα δώσει ώθηση και ταχύτητα στα «άλλα». Στα άκρως σημαντικά για το σήμερα και το αύριο. Για τα οποία δεσμεύτηκε προεκλογικά.
Μιλάμε φυσικά για τις βαθιές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κράτος, στο κράτος, και στο κράτος. Γιατί από ‘κεί ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν όλα: Δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, ρεμούλα, κομματισμός. Κάθε αλλαγή στη ζωή του πολίτη έχει να κάνει με τις αλλαγές στο κράτος. Και κάθε αλλαγή στο κράτος θα πιστοποιεί τη διαφορετική ποιότητα αυτής της κυβέρνησης. Κι αν αυτό αρχίσει με αποφασιστικότητα, τόλμη και διάθεση να σπάσουν αβγά, θα είναι το πιο αποτελεσματικό αντίβαρο, αντίμετρο, ισοδύναμο για τα αρνητικά του Μνημονίου.
Κι έτσι ίσως ζήσουμε άλλο ένα πολιτικό παράδοξο. Η κυβέρνηση, με το κολάρο των δανειστών στο λαιμό, να στραφεί σε ριζοσπαστικές αλλαγές, έτσι όπως η Αριστερά τις καταλαβαίνει. Να απλώσει τις μάχες της στα πεδία όπου δεν φτάνει το μακρύ χέρι του Σόιμπλε. Κι αυτή μπορεί να είναι μια φυγή προς τα μπρος, που θα αλλάξει πολλά…

Ο τραγέλαφος της προεδρολογίας στη Ν. Δ(ούλα)!…

Θυμήθηκα εκείνο το παλιό σύνθημα των Πασόκων στα χρόνια του Αντρέα που ταιριάζει γάντι στα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν για την εκλογή του νέου προέδρου: «Όταν εμείς θα έχουμε πρωθυπουργό/ εσείς θα ψάχνετε για αρχηγό»!
Ψάχνουν, λέει, τον αντι- Τσίπρα τους, αλλά με Μεϊμαράκη αρχηγό μένεις στα ίδια, δεν πας μακριά… Και κείνος ο Τζιτζικώστας να δείτε πως θα αποδειχτεί «φούσκα», αν εκλεγεί!… Άσε που δεν θα εκλεγεί αφού οι νεοδημοκράτες είναι τόσο συντηρητικοί που δεν μπορούν, ή φοβούνται, να κάνουν μια τέτοια ηλικιακά αλλαγή.
«’Ελα, ο Τσίπρας σ’ έβαλε, πες την αλήθεια»: Αυτό το tweet, ένα από τα πολλά με τα οποία το twitter τρολάρισε ανελέητα χθες το βράδυ την υποψηφιότητα ‘Αδωνι για την προεδρία της ΝΔ, μπορεί και να αποτυπώνει με το πιο εύγλωττο τρόπο τον πολιτικό τραγέλαφο στον οποίο κινδυνεύει να εξελιχθεί η κούρσα για την εκλογή νέας ηγεσίας στην γαλάζια παράταξη – μια διαδικασία, που ουδείς γνωρίζει τι άλλο μπορεί να επιφυλάσσει έως απόψε στις 6 μ.μ.
Μέσα στους πολλούς διεκδικητές ίσως την τελευταία στιγμή προστεθεί και κείνη του Αβραμόπουλου, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, αφού, λέει, του ζητούν νεοδημοκράτες να είναι υποψήφιος.
Όπως και να ‘χει, όποιος κι αν εκλεγεί, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν σοβαρό αντίπαλο κι αν δεν κάνουν πολύ σοβαρά κυβερνητικά λάθη έχουν την εκλογική νίκη στο τσεπάκι τους!

*Αυτός, ο βλαξ Γεωργιάδης, που θέλει να είναι αρχηγός, τρεις φορές κέρδισε εκλογές ο Τσίπρας κι ακόμα να φύγει από την Ελλάδα!!!

«Εποχή Τσίπρα!»…

Η αλήθεια να λέγεται: Προσωπικός θρίαμβος του Τσίπρα και δευτερευόντως του ΣΥΡΙΖΑ!
Ήδη επιβεβαιώθηκε περίτρανα ότι μπήκαμε στην «εποχή Τσίπρα», αφού ακόμα και τα εχθρικά ΝΕΑ το αποδέχονται με το σημερινό τίτλο τους!
Η μεγάλη νίκη δεν είναι μόνο του ελληνικού λαού… Χθες βράδυ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες χιλιάδες γιόρτασαν τη νέα πνοή για την Αριστερά που ήρθε από την Ελλάδα!
Η ελπίδα δε χάθηκε, την κρατάμε ακόμα στα χέρια μας… Τώρα απαιτείται σοβαρότητα, υπευθυνότητα, δημιουργικότητα… Απ’ τη μια να αμβλυνθούν όσο γίνεται περισσότερο οι επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα από το μνημόνιο κι από την άλλη η αδήριτη ανάγκη αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού του κράτους και, βεβαίως, η κυβέρνηση να χτυπήσει αμείλικτα τη διαπλοκή και τη διαφορά!
Ο λαός φαίνεται ότι θεωρεί «αναγκαίο κακό» το μνημόνιο και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αλλά απαιτεί από την κυβέρνηση και πρωτίστως απ’ τον Τσίπρα να «νοικοκυρέψει» το κράτος, να σπάσει επιτέλους το μεγάλο απόστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς, να μην κάνει πίσω και να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε.
Ο λαός θα είναι μαζί μας, αρκεί να μην του διαψεύσουμε την ελπίδα!!!

Τι γυρεύει ένας ποιητής στην εκλογική μάχη;…

PAPAD_ 001

Ο ποιητής Μάρκος Μέσκος υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας!
Τι γυρεύει ένας ποιητής στον εκλογικό στίβο! Κι όμως τους ποιητές τους χρειαζόμαστε και στην πολιτική, για να δώσουν ένα άλλον αέρα στον ξύλινο πολιτικό λόγο, να μιλήσουν με την ευαίσθητη αλλά καίρια γλώσσα της ποίησης, να γίνει ο λόγος τους βάλσαμο στους δύστηνους καιρούς που ζούμε και να εμπνεύσουν…

-Μάρκος Μέσκος, «Ελπίδα ελπίδα ελπί»

«Κι όμως στο τέλος πάντα κάτι μένει
έστω ξερά χορτάρια στην αυλή των κρεμασμένων
(στο διάβολο κι εσύ και στο σχοινί σου)
ρίζα χλωρή λοιπόν και φωνή από μακριά που θυμάται
και ξαναγεννιέται
ένα πουκάμισο λευκό
εκεί κάτω στους μεταλλικούς αιώνες
θροΐζει πάντα σαν τελευταία ελπίδα.»
(Από τη συλλογή Άλογα στον Ιππόδρομο)

-Μάρκος Μέσκος, «Σε πρώτο πρόσωπο»

«Καλώς κακώς πέρασε η ζωή∙ τι κέρδη τι ζημίες καταπώς
λέει ο προηγούμενος τι χάρηκα και τι δεν
και τι στον κόσμο ζήλεψα – κανέναν! Κανέναν; (Ψέματα
λέω.) Μόνον εκείνους χάρηκα εκείνους που χόρευαν πάνω
στο χώμα και τραγουδούσαν∙ τίποτε άλλο!»
(Από τη συλλογή Ελεγείες)

-Μάρκος Μέσκος, «Μετά τον Εμφύλιο»:

«Καπνός πριν γίνει τ’ όνειρο ας το πω. Στην πλαγιά του βουνού ομάδα χωρικών βαδίζαμε κάτι σαν πανηγύρι επικείμενο∙ είχε χιόνι στο μονοπάτι κρουσταλιασμένο κι εμείς καλό σημάδι προσδοκούσαμε ανάμεσα στον ζεστόν αχό της ομιλίας. Κάποτε φτάσαμε στα πρώτα σπίτια άγραφης κοινότητας κι εκεί στα υπόστεγα περάσαμε∙ στο κιόσκι στη γωνιά προηγούμενη γυναίκα ησύχαζε προς στιγμήν έχοντας φουντώσει στ’ άσπρα ο βασιλικός της∙ και μου ‘λεγε πώς ανέβηκε στο βουνό πώς παντρεύτηκε πριν και πώς έκανε παιδιά μα σκόρπισαν όλοι και τώρα ολομόναχη είναι∙ είχε υγρά μάτια και παρότι στο πρόσωπό της τα πικραχρόνια γλυκά ήταν σπιθίζοντας στο διάστημα η ομορφιά της. Στο κοντινό κατώι μαυροφορεμένος κόσμος άνδρες γυναίκες ελάχιστα παιδιά∙ ετοίμαζαν τραπέζι∙ εκεί στην πόρτα κάποιοι γνωστοί μου και η κυρα-Μάικα που στις μέρες μας πουλάει καρπούς καλούδια στις λαϊκές – θα σου προσφέρω εγώ το φαΐ να δειπνήσεις είπε. Αλλά πριν άλλο χέρι με οδήγησε στη σκοτεινά πλευρά – εσύ μας ξέχασες δεν έρχεσαι πια στα λημέρια μας ποια είσαι πρόλαβα να ρωτήσω ήταν η Ελισάβετ η Σάφκα η αδερφή του Πάσχου μετανάστης στη Γερμανία εκείνη που μετά τη γέννα πέθανε στην εκλαμψία.»
(Από τη συλλογή Ελεγείες)
(Πηγή των ποιημάτων:
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,8904.msg66431.html#msg66431)

«Για τα μάτια της Ραχήλ «σφάχτηκε» το παλικάρι»!…

-Ο Αλέκος Καλύβης μετά την υποτιμητική γι αυτόν αντικατάστασή του από τη Ραχήλ στο ψηφοδέλτιο της ΛΑ.Ε. στην Αττική, δήλωσε: «Στηρίζω τη Λαϊκή ενότητα χωρίς να συμμετέχω στα ψηφοδέλτιά της. Προέχει ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε ψύχραιμα μετά τις εκλογές»… Ε, τι να πει κι αυτός! Ας περιμένουμε μετά τις εκλογές, λοιπόν… Το σίριαλ θα έχει κι άλλα επεισόδια στη Λαφαζανική Ενότητα!

-Και το γελοίον του πράγματος: Τι Ραχήλ, τι Τσε Γκεβάρα!… Η νέα «πασιονάρια» του Λαφαζάνη σε αφίσα της με τη στάμπα του Τσε στο μπλουζάκι της… Καημένε Τσε, τι παθαίνεις και συ από τυχάρπαστους!!!