21 Μάρτη 2012, Παγκόσμια ημέρα Ποίησης: “Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως”…Σπαράγματα ποιητών….

“Ποίηση, ω αγία μου- συγχώρεσέ με” (Ο. Ελύτης)….

«Ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS έδωσαν συνέντευξη τύπου την Τρίτη, 13 Μαρτίου, με θέμα τη συν οδοιπορία / δια μαρτυρία, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Στόχος της πρωτοβουλίας είναι όχι μία ακόμη διαμαρτυρία, αλλά μια διαφορετική διαμαρτυρία, με όπλο την ποίηση ενάντια στην κρίση. Πρόκειται για ένα κάλεσμα, που απευθύνεται σε κάθε πολίτη που υπερασπίζεται τον πολιτισμό και τις αξίες του και στηρίζεται από ποιητές, εκδότες, καλλιτέχνες και διεθνή δίκτυα ποίησης.

Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε αν η ποίηση μπορεί να γιορτάζει τη μέρα της, ακίνδυνα και αθώα, όταν γύρω μας καταρρέουν το δίκαιο, η πνευματική μας υπόσταση, η χώρα μας η ίδια.

Θελήσαμε να συναντήσουμε εμείς την ποίηση και την άνοιξη, στους δρόμους της Αθήνας, να αναζητήσουμε στην αμηχανία, τον θυμό και την απόγνωση που έχουν πια τα βλέμματα των συμπολιτών μας, την ελπίδα της αντίστασης…»…

-Με βάση και το παραπάνω σκεπτικό το σημερινό αφιέρωμά μου στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:

 “Σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που «περίλυπο το σύμπαν και οι λαοί ηττημένοι», οι ποιητές πενθούν τις μέρες και τις μέρες που έρχονται, δεν είναι οι μέρες, οι ψυχές τους είναι… Λοιπόν, μπροστά μας έχουμε θανάτους/ πέσαμε σε κακούς καιρούς και μέρες οργισμένες/ τρικυμισμένο μας αρπάει το χωματένιο πέλαγος.” (Β. Λεοντάρης)

 … Γι αυτό:

«Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό στη χώρα…. Με την ελπίδα μιας στιγμής μας χρέωσαν όλο το μέλλον» (Γιάννης Ρίτσος)….

 “Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα

Άνοιξη όλο καρδιά

Άνοιξη όλο ξεκίνημα

Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά

– νιότη μας έχασες πολύ αίμα…” (Βύρων Λεοντάρης)

 … Μετά τις τόσες πληγές (μας), ας προστρέξουμε στον Καβάφη μπας και τις επουλώσουμε με τα «φάρμακα της ποιήσεως»:

“… Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάπως ξέρεις από φάρμακα,

νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

… Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθετε η πληγή”…

 … Αλλά, όπως γράφει στον «Επίλογό» του ο Μανόλης Αναγνωστάκης:

«Κι όχι αυταπάτες προπαντός.

Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις (τους στίχους) σα δυο θαμπούς

προβολείς μες στην ομίχλη/ σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν

με τη μοναδική λέξη: ζω.

“Γιατί”, όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος (Πατρίκιος),

“Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες

κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”….»….

… Γιατί:

“…Ο καθείς πια γνωρίζει πως από καιρό τώρα
– και προπαντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται να δολοφονούν τους ποιητές….” (Ν. Εγγονόπουλος)

"Η ποίηση στον καιρό της κρίσης" στην αφίσα.

… Κι όπως παραθέτει ο Σεφέρης μεταφράζοντας Χέλντερλιν:

“… και οι ποιητές τι χρειάζονται σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;”

 … Και πάλι ο Σεφέρης στην “Κίχλη” τούτους, τους κάπως επίκαιρους, στίχους:

«“Αθήναι. Ανελίσσονται ραγδαίως/ τα γεγονότα που ήκουσε με δέος

η κοινή γνώμη. Ο κύριος υπουργός/ εδήλωσεν, δεν μένει πλέον καιρός…”

“… πάρε κυκλάμινα… πευκοβελόνες… κρίνα απ’ την άμμο… πευκοβελόνες… γυναίκα… ” “… υπερτερεί συντριπτικώς ο πόλεμος…” ΨΥΧΑΜΟΙΒΟΣ»…

Ο ποιητής, λοιπόν, “Ψυχαμοιβός”… (Μας) “αμείβει με την ψυχή του”…

Ή όπως αλλιώς το γράφει ο Μαγιακόφσκι:

“Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης/ απέναντι στον κόσμο/ πληρώνει πάντα τόκους και υπερημερίες/ για τον πόνο των ανθρώπων”.

………………..

 

Single Post Navigation

← Older Entry

Newer Entry →