29 Μάη 1453, η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε, με το σπαθί ή με συνθηκολόγηση?- Η Κερκόπορτα- Ο ρόλος των ανθενωτικών Νοταρά και Γεννάδιου Σχολάριου…
Ο Γιάννης Κορδάτος ανατρέχοντας σ’ όλες τις ιστορικές πηγές γράφει στην ιστορία του (εδώ περιληπτικά):
Λίγο πριν το πάρσιμο της Πόλης από το σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή στο Βυζάντιο υπήρχε μεγάλο μίσος ανάμεσα στους ενωτικούς και τους ανθενωτικούς. Οι μεν ενωτικοί με το βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο κυρίως από ανάγκη, καθώς έβλεπαν το μεγάλο κίνδυνο από τους Τούρκους, ήθελαν την ένωση με τη Δυτική εκκλησία (με τον πάπα) ή δε ανθενωτικοί, με πολιτικό αρχηγό το Δούκα Νοταρά και θρησκευτικό τον Γενάδιο Σχολάριο (αμέσως μετά την άλωση ο σουλτάνος τον έκανε πατριάρχη) δεν ήθελαν καν ν’ ακούσουν για ένωση των εκκλησιών. Το μίσος ήταν μεγάλο σε βαθμό που οι ανθενωτικοί, που τους ακολουθούσε η πλειοψηφία του λαού ένεκα του μίσους που έτρεφε κατά των δυτικών λόγω και των σταυροφοριών, έλεγαν: «Κρειττότερον βασιλεύσαι εν μέση Πόλει φακιόλιον Τούρκων παρά καλύπτρα λατινικήν»!
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος βλέποντας το μεγάλο κίνδυνο για να κολακευτεί ο Πάπας που είχε στείλει μια μικρή βοήθεια με 200 πολεμιστές διέταξε να γίνει στην Αγιά Σοφιά στις 12 Δεκέμβρη του 1452 η ενωτική λειτουργία στην οποία μνημονεύτηκε ο Πάπας.
Μικρή βοήθεια επίσης από τους δυτικούς είχαν στείλει και οι Βενετσιάνοι (5 γαλέρες= πολεμικά πλοία), όπως και οι Γενοβέζοι που από τη Χίο έστειλαν 700 στρατιώτες με επικεφαλής τον ικανό αξιωματικό Ιουσινιάνη.
Η επίσημη αυτή πράξη του Παλαιολόγου όσο κι αν επιβαλλόταν από πολιτική ανάγκη έριξε λάδι στη φωτιά κι ο αγώνας μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών άρχισε τώρα με μεγαλύτερη λύσσα! Οι καλόγεροι μάλιστα με επικεφαλής το Γεννάδιο ήθελαν ν’ ανοίξουν οι πόρτες των κάστρων για να αληθέψουν οι προφητείες μιαν…ώρα αρχύτερα. Γι αυτό φώναζαν: «Ανοίξατε τις πόρτες του Κάστρου, αντί να περιμένετε να τις καταστρέψει ο άπιστος (= Τούρκος), αφήστε αυτόν να μπει μέσα και να περάσει στη μέση της Πόλης. Τότες άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει…»!
Η πολιορκία της Πόλης όλο και γινόταν και πιο στενή, κάθε μέρα που περνούσε ήταν για τον Παλαιολόγο αληθινή τραγωδία. Η βοήθεια του Πάπα, στην οποία πίστευε, δεν ερχόταν. Τα τρόφιμα σώνονταν και οι ανθενωτικοί ξεσηκώνονταν και έκαναν ταραχές.
Παραμονές της μεγάλης επίθεσης….
Ο Κορδάτος διασταυρώνοντας όλες τις ιστορικές πηγές γράφει:
Παραμονές της μεγάλης επίθεσης έγιναν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Σουλτάνο και τον Παλαιολόγο για συνθηκολόγηση και παράδοση της Πόλης. Οι ιστορικοί της εποχής είτε ανοιχτά είτε συγκαλυμμένα μιλούν γι αυτό. Φαίνεται ότι, σημειώνει ο Κορδάτος, στις παραμονές της μεγάλης επίθεσης έγιναν τέτοιες προτάσεις όχι από το Σουλτάνο αλλά από τον Παλαιολόγο. Οι ανθενωτικοί τις ημέρες εκείνες όχο μόνο έφευγαν και παραδίνονταν στους Τούρκους, μα και μέσα στην Πόλη στενοχωρούσαν τον αυτοκράτορα ή να παραδοθεί ή να φύγει. Ενδεικτικό της έντασης μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών είναι το παρακάτω γεγονός: Ο Ιουστινιάνης (είχε οριστεί φρούραρχος της Πόλης) βλέποντας ότι από την πύλη του Ρωμανού είχε χαλάσει το κάστρο ζήτησε από το Νοταρά να του στείλει κανόνια για να ενισχύσει την άμυνα. Ο Νοταράς όμως αρνήθηκε με πείσμα. Τότε κατά τους χρονικογράφους ο Ιουστινιάνης δε βάσταξε και είπε στο Νοταρά: «ε, προδότη, δεν ξέρω τι με κρατεί να σε σφάξω μ’ αυτό το μαχαίρι»!
Ο φρούραρχος της Πόλης, ο γενοβέζος Ιουστινιάνης, που, η παλικαριά του ήταν ακουστή και που ίσαμε τότες έδειξε αφοσίωση στον αυτοκράτορα, το πρωί της τελευταίας τούρκικης επίθεσης έφυγε. Είναι αλήθεια, πως οι περισσότεροι χρονογράφοι, λένε πως πληγώθηκε…Δύο πράγματα μπορούμε να υποθέσουμε. Ή ο Ιουστινιάνης βρήκε αφορμή την πληγή κι έφυγε, ξέροντας πως κάθε αντίσταση ήταν μάταιη, ή, οι ίδιοι οι ανθενωτικοί (με τη στάση τους) τον ανάγκασαν να φύγει.
Η Κερκόπορτα…
Ας έρθουμε τώρα σ’ ένα άλλο γεγονός. Ο χρονογράφος Δούκας λέει πως το πρωί στις 29 του Μάη, άμα άρχισε η μάχη και καιγόταν ο τόπος από τις κανονιές, μια πύλη του κάστρου που την έλεγαν Κερκόπορτα κι ήταν στο βορεινό μέρος, βρέθηκε ανοιχτή.
Από την πόρτα αυτή μπήκαν στην αρχή καμιά πενηνταριά Τούρκοι κι ύστερα και άλλοι κι άρχισαν να χτυπούν τους υπερασπιστές από μέσα και αναγκάζονταν ολοένα να υποχωρούν…
Όταν μαθεύτηκε η είδηση της συνθηκολόγησης ήταν φυσικό να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση. Οι ενωτικοί μαζεύτηκαν προς το μέρος της Αγιά Σοφιάς και της πύλης του Ρωμανού για να φύγουν. Οι ανθενωτικοί όμως έμειναν στα σπίτια τους και έβαλαν τα συμφωνημένα σημάδια στις πόρτες και έπεσαν να κοιμηθούν ήσυχοι, όπως μας πληροφορεί ο Δούκας!
Όταν όμως το πρωί στις 29 του Μάη διαδόθηκε πως ο Παλαιολόγος αρνήθηκε να δεχτεί τους νέους επαχθείς όρους του Μωάμεθ, αυτοί (οι ανθενωτικοί) πήγαν και άνοιξαν την Κερκόπορτα, ή, κατά τον Κριτόβουλο, την πυλίδα Ιουστίνου, για να μπουν οι Τούρκοι. […]
Η τύχη των αρχηγών των ανθενωτικών Νοταρά και Γεννάδιου Σχολάριου μετά την άλωση της Πόλης…
Ο μεγάλος δούκας ο Νοταράς, ο αρχηγός των ανθενωτικών, βρέθηκε «σώος και αβλαβής». Το ίδιο και ο Γεννάδιος Σχολάριος βρέθηκε στην Ανδριανούπολη χωρίς να πάθει τίποτα. Κι ακόμα στο σπίτι του Νοταρά ούτε μισός Τούρκος στρατιώτης δεν μπήκε γιατί είχε βάλει ο Μωάμεθ τιμητική φρουρά να το φυλάνε!
Είναι όμως αλήθεια ότι ο Νοταράς δεν πρόφτασε να χαρεί τις τιμές και τις δόξες που του ετοίμαζε ο Μωάμεθ. Σε λίγο, επειδή ο μεγάλος βεζύρης Χαλίλ τον συκοφάντησε, και τον διέβαλε, ο Σουλτάνος τον σκότωσε, μαζί με τα παιδιά του.
Ο άλλος αρχηγός των ανθενωτικών ο Γεννάδιος Σχολάριος, στάθηκε πιο τυχερός. Μόλις μπήκαν οι Τούρκοι μέσα στην πόλη, κάποιος φίλος του Τούρκος πήγε και τον βρήκε και τον πήρε μαζί του στην Ανδριανούπολη.
Ο Μωάμεθ, από τις πρώτες μέρες, «ευθύς μετά την άλωση», γράφει ο Κριτόβουλος, ζήτησε το Γεννάδιο, αλλά δεν τον έβρισκε. Όταν όμως ο Μωάμεθ έμαθε που βρισκόταν ο Γεννάδιος τον κάλεσε κοντά του και επειδή ο πατριαρχικός θρόνος χήρευε και οι κληρικοί παραπονιόνταν, αλλά και για δικούς του πολιτικούς λόγους, τον έκανε Πατριάρχη!!!!
Όπως λένε οι Βυζαντινοί ιστορικοί, ο Μωάμεθ δέχτηκε το Γεννάδιο με μεγάλες τιμές. Ο Φραντζής γράφει πως όχι μόνο τον υποδέχτηκε σαν ηγεμόνα, αλλά του έδωκε «δεκανίκιον»- δείγμα της εξουσίας του- και όταν έφυγε από το παλάτι, τον συνόδεψε ως την πόρτα, «ανεβίβασεν αυτόν εις ίππον ευπρεπισμένον» καο πρόσταξε να τον ακολουθήσει τιμητική φρουρά ως την εκκλησία Αγίων Αποστόλων που ήταν το Πατριαρχείο.
Ο Φραντζής προσθέτει ακόμα πως ο Μωάμεθ, με διατάγματα αναγνώρισε την εκκλησιαστική και δικαστική εξουσία το Πατριάρχη.
Πηγή: Γ. Κορδάτου, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας, Βυζάντιο Β’, εκδ. 20ος αιώνας)
</a
Λόγος Παράταιρος 
Οι εφιάλτες δεν έλειψαν και δεν λείπουν ποτέ από το Ελληνικο έθνος. Δεν ξέρω πιοια μητρα του γέννησε, γνωρίζω όμως ότι πρέπει παραδειγματικά να ξεολοθρεύεται η φύτρα τους για κάθε κακό που έχουν προκαλέσει στο έθνος. Γνωρτίζει ο Γεννάδιος ότι ακολούθησαν ΄σαλωση και διωγμοί των Ελλήνων; Αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι προδοσίες τους, εγώ δεν θα μεγάλωνα στην Κέρκυρα,αλλά στη Σαμψούντα και δεν θα είχαν σφαγεί και βιαστεί όλο μου το σοι. εδλπίζωστην άλλω ζωή να υπάρχει πληρωμή γι αυτά τα αμαρτήματα.
Ευχαριστώ, για το σχόλιο.
Δυστυχώς, οι «εφιάλτες» θα υπάρχουν πάντα!
Προφανώς η πλειονότητα του λαού ήταν με τους ανθενωτικούς (τους αντιδυτικούς). Ο κλήρος για να μήν υποταχθεί στον Πάπα, οι περισσότεροι φεουδάρχες/δούκες για να μή χάσουν τα προνόμια από μια Ένωση με τη Δύση. Με τη βάρβαρη άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους το 1204, ο λαός γνώρισε μεγάλη ένδεια στα χρόνια που ακολούθησαν. Το εμπόριο στην ανατολική Μεσόγειο παρέλυσε και η θέση της Κων/πολης αντικαταστάθηκε από τη Βενετία και τη Γένοβα. Οι δυτικοί ήλθαν για να κλέψουν την Ανατολή και το κατάφεραν. Στην ουσία η παρακμή της βυζαντινής αυτοκρατορίας άρχισε το 1204. Το 1453 απλώς παραδόθηκε, η Άλωση της Πόλης ήταν αναμενόμενη. Μήν ξεχνάμε ότι το βιοτικό επίπεδο των βαλκανικών πληθυσμών ήταν το 1204 ανώτερο από εκείνο της μεσαιωνικής Δύσης. Κι άρχισαν ν’ αντιστρέφονται οι όροι μετά την άλωση από τους Σταυροφόρους. Από την άλλη, ο Σουλτάνος υποσχόταν ανεξιθρησκεία και ότι θα παρέμεναν στη θέση τους οι ντόπιοι φεουδάρχες. Αντίθετα οι λατίνοι είχαν ήδη προσπαθήσει να εκλατινίσουν και να κάνουν καθολικούς όλον τον πληθυσμό του ελλαδικού χώρου, πράμα που δεν άρεσε καθόλου στον κόσμο. Μάλιστα έβαζαν τη λατινική ως επίσημη γλώσσα πράμα που δεν ενδιέφερε το Σουλτάνο.
Κι αναρωτιέμαι. Αν είχαν επικρατήσει οι Ενωτικοί, θα ήμασταν Έλληνες σήμερα; θα μιλούσαμε ελληνικά; πάντως σίγουρα θα ήμασταν καθολικοί. Αντιθέτως, στη συμφωνία με τον Κλήρο, ο Σουλτάνος συμφώνησε να μήν πειράξει ούτε τη θρησκεία, ούτε τις γλώσσες του ελλαδικού χώρου. Επίσης η φορολογία ήταν πολύ μικρότερη απ’ αυτήν που είχε ζήσει ο λαός με τη λατινική κατάκτηση το 1204.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου…
1. Αντιγράφω από τον επίλογο της «Ιστορίας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας» του Γ. Κορδάτου:
«…Η πολιτική λοιπόν των ενωτικών που βρήκε μεγάλη αντίδραση, όχι μόνο από τον ορθόδοξο κλήρο, αλλά κι από τα πλατιά λαϊκά στρώματα, δεν είχε καμιά ιστορική δικαιολογία.
Δε θέλει ρώτημα, πως και η πολιτική των ανθενωτικών δεν ήταν εκείνη που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της μεγάλης μάζας του Βυζαντίου. Οι κληρικοί και καλόγεροι, που πρόβαλαν το δογματικό ζήτημα και φανάτισαν τις μάζες, δεν ενδιαφέρονταν πραγματικά για την ορθοδοξία, αλλά για τα εκκλησιαστικά χτήματα και τα μοναστηριακά φέουδά τους. Τα υλικά τους συμφέροντα και μόνο αυτά, όπλισαν τον αντιπαπικό φανατισμό τους…
Ο πολύς λαός που τάχτηκε με τους ανθενωτικούς, όπως είδαμε, μισούσε τους Βυζαντινούς φεουδάρχες, καθώς και τους Λατίνους. Από χρόνια πριν πέσει η Πόλη, με το να μην υπάρχει ένα τρίτο κόμμα, που να υψώσει τη σημαία των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και της συνεργασίας όλων των χριστιανικών λαών της Βαλκανικής, οι μάζες παρασύρθηκαν από τους ανώτερους κληρικούς, τους θεολόγους και καλόγερους και έγιναν το λαϊκό στήριγμα των ανθενωτικών. Είναι βεβαιωμένο, πως οι πλατιές μάζες….βλέποντας το αδιέξοδο, ζητούσαν νέο κατακτητή. Στο κατάντημα αυτό έπαιξαν ενεργητικό ρόλο και οι ανώτεροι κληρικοί και οι καλόγεροι, με το να αφιονίζουν τις μάζες με ένα σωρό «προφητείες» και «χρησμούς». Προπαγανδίζανε φανερά πως ήταν «θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει…».
2. Έχεις δίκιο ότι οι Σταυροφορίες είχαν κατακτητικό χαρακτήρα και λατίνοι σταυροφόροι προξένησαν φοβερές καταστροφές, γι αυτό και μισήθηκαν από το βυζαντινό λαό- κι όχι τόσο από τις θεολογικές διαφορές, όπως π.χ. το filioque και τα άζυμα. Πίσω απ’ αυτές τις δογματικές αντιθέσεις, κρύβονταν οικονομικά συμφέροντα και πολιτικά ελατήρια.
3. Υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, ένα σοβαρό ηθικό ζήτημα στη στάση των ανθενωτικών («καλύτερα τούρκικο σαρίκι παρά τιάρα παπική»): πώς την ώρα που ο νόμιμος αυτοκράτορας με τους υπόλοιπους υπερασπιστές της Πόλης δίνει «τον υπέρ πάντων αγώνα», αυτοί (οι ανθενωτικοί) δρουν παρασκηνιακά υπέρ του Μωαμέθ! Τέτοιο απύθμενο και άσβεστο μίσος μεταξύ «ομοεθνών»!!!
4. Δέχτηκαν οι ανθενωτικοί (Γενάδιος, Νοταράς κλπ. ηγέτες τους) να παραδώσουν την Πόλη και το Βυζάντιο σ’ ένα «βάρβαρο» λαό, για να περισώσουν τα δικά τους οφίτσια που τους τα διασφάλιζε η συμφωνία που έκαναν με το Μωάμεθ, κι όχι τόσο για τα περί ανεξιθρησκείας που διασφάλιζε ο Σουλτάνος. Συνέπεια αυτής της στάσης των ήταν η μαύρη σκλαβιά 400 χρόνων για το λαό, σ’ αντίθεση με τα προνόμια που διασφαλίζονταν για τον πατριάρχη, τους άλλους δεσποτάδες και τους λεγόμενους Φαναριώτες! Γι αυτό κι ο σκλάβος λαός μισούσε θανάσιμα όχι μόνο τον Τούρκο κατακτητή αλλά και τους δεσποτάδες και τους κοτζαμπάσηδες.
5. Τώρα σε ό,τι αφορά το δίλημμα: με τον Μωάμεθ (ανθενωτικοί) ή με τους λατίνους (ενωτικοί), δίλημμα (που τώρα, βέβαια, τίθεται θεωρητικά), και, επιλέον, για το ότι η επιλογή των ανθενωτικών, όπως λες, έσωσε τη θρησκεία και τη γλώσσα μας: Έχω τη γνώμη ότι η σκλαβιά για 400 ολόκληρα χρόνια από τους Τούρκους σε ό,τι αφορά την πολιτιστική ανάπτυξη, την ανάπτυξη των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών, μας πήγε πολύ πίσω, ώστε πολλά από τα «κουσούρια» που μας κληροδότησε η Τουρκοκρατία να είναι ορατά ακόμη και σήμερα.
Σημειώνω ότι όλοι οι μεγάλοι Έλληνες των γραμμάτων της εποχής είναι σπουδαγμένοι στη Δύση. Αναφέρω μόνο για παράδειγμα τους δυο μέγιστους ποιητές μας, το Σολωμό και τον Κάλβο!
Δεν κατανοώ, γιατί θεωρείς δεδομένο ότι, αν επικρατούσαν οι Λατίνοι τώρα οι Έλληνες θα είχαμε χάσει τη γλώσσα μας και θα ήμαστε καθολικοί. Στις ελληνικές περιοχές που ήσαν επί αιώνες υπό την κυριαρχία των Λατίνων ο λαός ούτε τη γλώσσα του έχασε ούτε στη μεγάλη του πλειοψηφία ασπάστηκε τον καθολικισμό (μήπως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήσαν λίγοι οι Έλληνες που έγιναν μουσουλμάνοι!).
Αυτό, τουλάχιστον, μας δείχνει η ιστορία των Επτανήσων, που για περίπου εφτακόσια χρόνια περιέρχονταν σταδιακά στην κυριότητα Ενετών, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσσων, αλλά και η ιστορία άλλων περιοχών της Ελλάδας που για πολλά χρόνια ήσαν Ενετοκρατούμενες.
Φέρνοντάς το στην σημερινή εποχή, οι ενωτικοί είναι οι υπέρ τού μνημονίου και οι ανθενωτικοί (με υα χαζά επιχειρήματα) είναι οι αντιμνημονιακοί.
Έλα μου, όμως που οι σημερινοί «ανθενωτικοί- αντιμνημονιακοί» δεν κάνουν τεμενάδες ούτε «κοληγιές» με τους «εχθρούς» κι ούτε τους ανοίγουν την «κερκόπορτα» για να εισβάλουν στην Πόλη… Μάλλον των «ενωτικών- μνημονιακών» τα επιχειρήματα, αν δεν είναι χαζά, είναι σίγουρα αυτά που οδηγούν στην καταστροφή και κάνουν τη χώρα προτεκτοράτο…
Παράθεμα: Κωνσταντινούπολη: άλωση ή παράδοση;
Παράθεμα: Κωνσταντινούπολη: άλωση ή παράδοση; | AntiChainLetter
Εεεεμ… προφανώς αυτό το κείμενο που ανάρτησες αποτελεί είτε παραμύθι που έφτιαξες μόνος σου, είτε σενάριο για κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας, είτε θέλεις να δεις αν έχεις ταλέντο στις φάρσες και αν αυτές θα διαδωθούν στο διαδίκτυο…
Διότι αλλιώς, συγχώρα με, αλλά τόσες κουταμάρες μαζεμένες δεν έχω ξαναδεί! Αυτά που γράφεις είναι «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Αν όντως αυτά τα έχει γράψει ο Κορδάτος, θα πρέπει να ξέρεις ότι ο άνθρωπος αυτός έφτασε στο τραγικό σημείο να αλλοιώνει τα ιστορικά γεγονότα για να συμφωνούν με τις ιδεοληψίες του.
Πλήθος ειδικών, όπως ο Άμαντος, ο Τωμαδάκης, ο Σακελλαρίου, ο Σαββίδης, η Πελεκίδου, ο Αγουρίδης και τόσοι άλλοι, όλοι τους πολυγραφότατοι και πανεπιστημιακοί, με τα όσα γράφουν για τις απαράδεκτες μεθόδους εξαγωγής συμπερασμάτων από τον Κορδάτο όχι με βάση του τι λένε οι πηγές αλλά με βάση τις ιδεοληψίες της μαρξιστικής ιστοριογραφίας, μας υποχρεώνουν αν όχι να παρατήσουμε εντελώς τον Κορδάτο, τουλάχιστον όμως να τον διαβάζουμε με δεδομένη επιφύλαξη και ΠΑΝΤΑ σε συνάρτηση με άλλα σύγχρονα έργα.
Πάρε λοιπόν αυτό εδώ το λινκ για να το διαβάσεις, να δεις κυρίως τις πηγές και τα τεκμήρια της βιβλιογραφίας και έτσι να το απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο, με πηγές και βιβλιογραφία που τουλάχιστον να μην έχουν υποστεί τόσο απαξιωτική κριτική όπως ο Κορδάτος:
http://www.oodegr.com/oode/istoria/o8wmanoi/arbeler_allwsi_1.htm
Απάντησε όσα τεκμηριωμένα δεις σε ένα επόμενο άρθρο σου για να δούμε ποιος λέει την αλήθεια…
Το λιγότερο που θα δεις είναι ότι ακόμα και οι ίδιοι οι Ενωτικοί ομολογούν τον πατριωτισμό των Ανερνωτικών, οι οποίοι ήταν οι μοναδικοί που είχαν καταλάβει ότι καμία απολύτως βοήθεια δεν θα ερχόταν, όπως και έγινε.
Για όλες τις αντίθετες απόψεις που θα θελήσεις γράψεις, να βάλεις πηγές συγκεκριμένες, ώστε να μπορούν οι αναγνώστες σου να σε ελέγξουν για τις απαντήσεις σου. Άλλωστε, οποιοσδήποτε που γράφει, είναι υποχρεωμένος να βάζει πηγές και μάλιστα με συγκεκριμένη αναφορά και στη σελίδα ακόμη που βρήκε κάτι.
Σε «ταλιμπάν» ανιστόρητους απαξιώ να απαντήσω!